Ελλήνων Θέματα - Αποκατάσταση της Ιστορικής Αλήθειας.

Οι Αλβανοί συνεχώς φέρνουν στο προσκήνιο το ανύπαρκτο ζήτημα των Τσάμηδων, άλλοτε θέλοντας να διεκδικήσουν εδάφη ή περιουσίες στη Θεσπρωτία και άλλοτε ως αντιστάθμισμα στο Βορειοηπειρωτικό, το οποίο είναι ένα θέμα που παραμένει ανοιχτό.  Μάλιστα το 1994 το Αλβανικό Κοινοβούλιο θέσπισε την 27η Ιουνίου ως "ημέρα γενοκτονίας και μνήμης των Αλβανών της Τσαμουριάς από τους Έλληνες". Ο Βρετανός Christopher Montague Woodhouse, ο οποίος ως μέλος της Συμμαχικής Αποστολής στην Ελλάδα, γνώρισε τους Τσάμηδες, γράφει:  "ΜΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΜΗΔΕΣ Οι Τσάμηδες ζούσαν στη βορειοδυτική γωνία της Ελληνικής Ηπείρου, ιδιαίτερα γύρω από τα μεγάλα χωριά Φιλιάτες και Παραμυθιά. Είναι φυλετικά εν μέρει Τούρκοι, εν μέρει Αλβανοί και εν μέρει Έλληνες. Η θρησκεία τους είναι η Μωαμεθανική. Ήταν μια πλούσια και απόμακρη κοινότητα, πολύ μισητή από τους Έλληνες. Το 1941-3 συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς, καθιστώντας δύσκολη την οργάνωση της αντάρτικης αντίστασης σε εκείνο το χώρο. Δεν άκουσα ποτέ κα...

Βούλγαροι Ελληνικής καταγωγής  1. Αφοί Μιλαδίνη (Miladinov): http://ellinonthemata1.blogspot.com/2023/07/miladinov.html 2. Οικογένεια Ρόμπη (Robev): http://ellinonthemata1.blogspot.com/2023/07/robev.html 3. Δημήτριος Γούλης (Pitu Guli, 1865 – 1903): http://ellinonthemata1.blogspot.com/2023/07/pitu-guli.html 4. Μήτρος Βλάχος (1873 - 1907):  Ελληνόβλαχος με καταγωγή από την Πλιάσα (Plasë) Κορυτσάς γεννημένος (ή εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του σε μικρή ηλικία) στο Μακρυχώρι (τότε Κονομπλάτι) Νομού Καστοριάς.  (δεύτερη και τρίτη φωτογραφία) 5. Ο Ξενοφών (Rajko) Zinzifov (1839 - 1877):  Ελληνόβλαχος με καταγωγή από τα Βελεσά (Veles, σήμερα στο κράτος των Σκοπίων). Το πραγματικό του όνομα, πριν το αλλάξει στο βουλγαρικό Rajko, ήταν Ξενοφών (αρχαίο Ελληνικό).  Τα παραπάνω για την καταγωγή και το όνομα του εν λόγω, τα αναφέρει ο Βούλγαρος Kuzman Shapkarev που τον γνώριζε προσωπικά. (πέμπτη φωτογραφία) Περί αναβίωσης τη...

Ο Κορυτσαίος έμπορος Ιωάννης Χρήστου Κωστούρης (αλβ. Jovan Cico Kosturi, 1831-1924)* ήλκε την καταγωγή του από την Καστοριά, όπως δηλώνει το τοπωνυμικό σλαβικής προέλευσης επώνυμο Kosturi. Συνεπώς, δεν ήταν αλβανικής καταγωγής, δεδομένου ότι το χριστιανικό στοιχείο στην Καστοριά ήταν ελληνόφωνο, σλαβόφωνο και βλαχόφωνο. Οι υιοί του ήταν οι: Σπυρίδων (Spiro, -1906), Ιδομενεύς (Idhomen, 1873 - 1943) και Χρηστάκης (Kristaq). Ο Ιδομενεύς συμμετείχε στην αλβανική εθνική κίνηση και διετέλεσε πρωθυπουργός της Αλβανίας.  *Τσίτσος είναι το χαιδευτικό του Χρήστος, εξ' ου και ο εγγονός είχε το όνομα Χρηστάκης. Μετά τη δημιουργία του αλβανικού κράτους, τα ονόματα καταχωρήθηκαν επίσημα πλέον σε ουκ ολίγες περιπτώσεις με τα χαϊδευτικά. Παραθέτουμε σχετική ανάρτηση: Ο Κορυτσαίος Ιδομενεύς Κωστούρης διετέλεσε πρωθυπουργός της Αλβανίας για μακρό χρονικό διάστημα... δώδεκα (12) ολόκληρων ημερών, τον Δεκέμβριο του 1921, τιμηθείς για την προσφορά του στην αλβανική εθνική κίνηση, ως όργανο των Αυστριακ...

Ο Απόστολος Αρσάκης (1792 - 1874) ήταν Ελληνόβλαχος γεννημένος στην Χοταχόβα (Hotovë) Πρεμετής με καταγωγή από το Μέτσοβο. Ο πατέρας του Κυριάκος Αρσάκης ήταν εξάδελφος με τους αδερφούς Τοσίτσα από το Μέτσοβο. Το 1800 πήγε στο Βουκουρέστι και το 1804 στη Βιέννη, όπου φοίτησε στο Γυμνάσιο, ενώ συγχρόνως μάθαινε Ελληνικά από τον μεγάλο διδάσκαλο Νεόφυτο Δούκα. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο, φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χάλλης της Σαξονίας, από όπου αποφοίτησε το 1813.  Το 1814 εγκαταστάθηκε στο Βουκουρέστι, όπου άσκησε το επάγγελμα του ιατρού. Το 1822 προσλήφθηκε ως ιδιαίτερος γραμματέας του ηγεμόνα της Βλαχίας, ενώ από το 1836 μέχρι το 1839 διετέλεσε γραμματέας επικρατείας του ηγεμόνα της Βλαχίας Αλέξανδρου Γκίκα.  Το 1857 εξελέγη βουλευτής Βλαχίας, ενώ κατά την περίοδο 1857-1859 χρημάτισε μέλος της τετραμελούς επιτροπής για την ένωση της Βλαχίας και της Μολδαβίας, οι οποίες εν τέλει  συνενώθηκαν και απετέλεσαν την Ρουμανία (1862).  Το 1862 έγινε ο πρώ...

Ο Ιωάννης Πουτέτσης (1878 - 1912) με καταγωγή από το αλβανόφωνο (δίγλωσσο τότε) χωριό Στεγόπολη (Stegopuli) περιοχής Λιούντζης επαρχίας Αργυροκάστρου ήταν Έλληνας Επαναστάτης, που δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή της Ηπείρου στις αρχές 20ου αιώνα.  Ο πραγματικός του πατέρας ήταν μεγαλέμπορος με σημαντική εμπορική δράση στη Ρουμανία, αλλά όταν εκείνος πέθανε, ο Ιωάννης Πουτέτσης που τότε ήταν μωρό, υιοθετήθηκε από τον αδελφό του πατέρα του, Νικόλαο Πουτέτση, από τον οποίο ανατράφηκε ομογάλακτος με τα θετά αδέλφια του (στην πραγματικότητα εξαδέλφια του) και αγαπήθηκε σαν αδελφός τους, ενώ έλαβε ίσο μερίδιο από την περιουσία του όταν εκείνος απεβίωσε. Ως προς την αξιόλογη δράση του, συμμετείχε το 1906 στις ένοπλες δυνάμεις της Ηπειρωτικής Εταιρείας, όντας αρχηγός ένοπλου αντάρτικου σώματος.  Τον Οκτώβριο του 1908 στη Δραγουμή έγινε οπλαρχηγός, χρησιμοποιώντας το πολεμικό ψευδώνυμο «Καπετάν Βοριάς» ή «Καλαμάς».  Χρησιμοποιώντας ως βάση το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στα Πράμ...

Ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Βασίλειος (κοσμικό όνομα Βασίλειος Παπαχρήστου ή Χρηστίδης, 1858-1936) γεννημένος στο αλβανόφωνο (δίγλωσσο τότε) χωριό Άνω Λάμποβο (ή Λάμποβο του Σταυρού) περιοχής Λιούντζης επαρχίας Αργυροκάστρου, αναδείχτηκε γρήγορα σε μια σημαντική πνευματική μορφή της περιοχής.  Το 1913, όταν ο Ελληνικός στρατός προήλασε και εισήλθε στην Βόρεια Ήπειρο απελευθερώνοντάς την, ο ίδιος ήταν που υποδέχτηκε στο Αργυρόκαστρο ως μητροπολίτης τους επικεφαλής του στρατού. Στις 17 Φεβρουαρίου 1914, όταν αποφασίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις ότι η Βόρειος Ήπειρος πρέπει να επιδικαστεί στην Αλβανία, ο Βασίλειος συμμετείχε ενεργά στην ανακήρυξη της Προσωρινής Κυβέρνησης της Βορείου Ηπείρου και μετά τελετή υποστολής της Ελληνικής και έπαρσης της σημαίας "Αυτονόμου Ηπείρου" δήλωσε: "Για λόγους επείγουσας εθνικής ανάγκης, υποστήλαμε την γαλανόλευκη ημών και των προγόνων μας. Όμως στη θέση της αναρτήσαμε όχι μια ξένη σημαία, αλλά την "κόρη...