Ο Π. Τζοβάνης το 1917 καλεί τους Έλληνες να επέμβουν στη βόρεια Ήπειρο.

Ο κατά κόσμον Πέτρος και μετέπειτα Βησσαρίων Τζοβάνης (Visarion Xhuvani 1890 - 1965) Ορθόδοξος από το Ελμπασάν ήταν μέλος του αλβανικού κοινοβουλίου

(1919-1924), ενώ κατά τη θητεία του ως βουλευτής πρωτοστάτησε  από κοινού με τον Θεοφάνη Νόλη (Fan Noli) στην προσπάθεια δημιουργίας της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας. Υπήρξε επίσης Προκαθήμενος της σχισματικής Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας από το 1929 έως το 1937, οπότε αναγνωρίστηκε το Αυτοκέφαλο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με τον όρο όμως να απομακρυνθεί ο Βησσαρίων, όπως και έγινε. 

Διαβάζοντας κανείς την βιογραφία του θα απορήσει και θα αναρωτηθεί που "κρυβόταν" αυτός ο ένθερμος αλβανιστής πριν το 1919 ;

Ο Πέτρος Τζοβάνης ήταν φυσικά Ελληνικής καταγωγής (όπως σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος του ορθοδόξου πληθυσμού της Αλβανίας ανεξαρτήτως γλώσσας) και είχε Ελληνικό φρόνημα. Μεταστράφηκε αργά στον αλβανισμό, περίπου το 1919 (δηλαδή 6 χρόνια μετά την ίδρυση του αλβανικού κράτους), για να αποκομίσει προσωπικά οφέλη.

Στις 17 Μαρτίου 1917, οπότε η Ήπειρος (η βόρεια και μικρό μέρος της νότιας) τελεί υπό ιταλική κατοχή, ο Πέτρος Τζοβάνης υπογράφει στον Πειραιά ως εκπρόσωπος της επαρχίας Ελμπασάν (υπέγραψαν εκπρόσωποι από όλες τις επαρχίες της Ηπείρου), ένα ψήφισμα που απευθύνεται προς τον Έλληνα βασιλέα Κων/νο, από τον οποίο οι Έλληνες Ηπειρώτες ζητούσαν να αναληφθεί δράση για την απομάκρυνσή των Ιταλών από την Ήπειρο. 

Συνεπώς φαίνεται ότι εκείνη την εποχή ακόμη διατηρεί Ελληνικό φρόνημα. Θα ισχυριστεί βέβαια η αλβανική πλευρά ότι αυτό δεν αποτελεί απόδειξη Ελληνικού φρονήματος.

Η υπογραφή αυτή όμως μας αποκαλύπτει ότι:

1. Το πραγματικό επίθετό του είναι Τζοβάνης και όχι Τζουβάνι (Xhuvani), όπως έγινε αργότερα όταν αλβανοποιήθηκε.

2. Ο ίδιος αναγνωρίζει τον εαυτό του ως Έλληνα Ηπειρώτη και τον τόπο καταγωγής του, το Ελμπασάν, το οποίο μάλιστα βρισκόταν εκτός των επισήμων ελληνικών διεκδικήσεων στη βόρεια Ήπειρο, ως ελληνικό έδαφος και όχι αλβανικό. 

Το τελευταίο φαίνεται από το γεγονός ότι δεν μπορεί να ζητάει ένας "Αλβανός" από το κατ' εξοχήν κράτος, την Ελλάδα, που αμφισβητεί την "αλβανικότητα" του νοτίου τμήματος της Αλβανίας και εποφθαλμιά το εν λόγω έδαφος και το έχει καταλάβει ήδη δύο φορές μέχρι τότε, να επέμβει ώστε να απομακρύνει τους Ιταλούς κατακτητές. Δεν μπορεί ένας "Αλβανός" να καλεί τους Έλληνες "κατακτητές" να διώξουν έναν άλλο κατακτητή. Αυτό είναι σαφές λοιπόν.

Το οξύμωρο της τυχοδιωκτικής προσωπικότητας του Πέτρου Τζοβάνη μάλιστα είναι ότι ενώ το 1917 ως Έλληνας καταφέρεται κατά των Ιταλών, το 1939 ως "Αλβανός" πλέον, ήταν μέλος της Αλβανικής αντιπροσωπείας που μετέφερε τον αλβανικό θρόνο στον Ιταλό βασιλέα Βίκτωρ Εμανουήλ Β' στη Ρώμη, εν' όψει της Ένωσης Ιταλίας - Αλβανίας.