Ο I. Qemal για το παρασκήνιο πριν την ανεξαρτησία της Αλβανίας.

Τα γεγονότα πριν την ανεξαρτησία της Αλβανίας σύμφωνα με τον I. Qemal

-  ...ο Πρίγκιπας μου έδειξε ένα τηλεγράφημα από τον βασιλιά, τον πατέρα του, που με προσκαλούσε να τον συναντήσω στο Αντιβάρι και να συζητήσουμε το ρόλο που θα μπορούσε να παίξει η Αλβανία στον πόλεμο κατά της Τουρκίας και τα πλεονεκτήματα που θα μπορούσε να αποκομίσει από μια τέτοια συμμετοχή. Αυτή η συνέντευξη όμως δεν πραγματοποιήθηκε. Το θεώρησα πρόωρο και το σκέφτηκα

καλύτερα, από κάθε άποψη, όπως εξήγησα στην τηλεγραφική μου απάντηση στον βασιλιά Νικόλαο, ότι θα έπρεπε πρώτα να προσεγγίσω το νέο Υπουργικό Συμβούλιο, οι κύριοι Υπουργοί στο οποίο ήταν προσωπικοί φίλοι μου, για να προσπαθήσω να καταλήξω σε μια συνεννόηση. Αλλά, όταν έκανα αυτές τις προόδους, διαπίστωσα ότι απλώς αντιμετώπιζα ένα τυφλό πείσμα που αρνιόταν να αναγνωρίσει τη σοβαρότητα της κατάστασης ή να σκεφτεί τις απειλές που τους άφησα να μαντέψουν, χωρίς να προδώσω τις βεβαιώσεις που είχα λάβει στο Πόρτο-Ρόσο. Η Πύλη θεώρησε ότι τα ανακουφιστικά μέτρα θα ανταποκρίνονταν στην υπόθεση και αρνήθηκε να λάβει τα ενεργητικά βήματα που απαιτούνται. Και,

λόγω αυτής της στάσης, οι Βαλκάνιοι Σύμμαχοι είχαν κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία και ο βουλγαρικός στρατός ήταν στην κατοχή του Kirk-Kilissé, ενώ οι Σέρβοι είχαν καταλάβει το Uskub, συνειδητοποίησα ότι είχε φτάσει η ώρα για εμάς τους Αλβανούς να πάρουμε δυναμικά μέτρα για τη δική μας σωτηρία."

Ο I. Qemal κλήθηκε από τον Πρίγκιπα, γιο του βασιλιά Νικολάου, του Μαυροβουνίου να συμμετάσχει η Αλβανία στη Βαλκανική συμμαχία  κατά της Τουρκίας, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Αποφάσισε να ανακηρύξει την ανεξαρτησία της Αλβανίας, μόνον όταν έγινε πλέον φανερό ότι οι Τούρκοι θα χάσουν εντελώς τις κτήσεις τους στα Βαλκάνια και τα εδάφη της Αλβανίας θα καταλάβουν τα χριστιανικά βαλκανικά κράτη. 

Έτσι αποδεικνύεται ότι οι Αλβανοί ήθελαν ανεξαρτησία μόνο στην περίπτωση που θα διαχωρίζονταν οριστικά από τους Τούρκους.

- "...έφτασα στο Βουκουρέστι, όπου υπήρχε μια μεγάλη αλβανική αποικία. Ως αποτέλεσμα μιας συνάντησης που κάναμε εκεί, δεκαπέντε συμπατριώτες μου αποφάσισαν να επιστρέψουν μαζί μου στην Αλβανία. Τηλεγράφησα σε όλα τα μέρη της Αλβανίας για να ανακοινώσω την άφιξή μου και δήλωσα ότι είχε έρθει η στιγμή να πραγματοποιήσουμε τις εθνικές μας φιλοδοξίες. Ταυτόχρονα ζήτησα να σταλούν αντιπρόσωποι από όλα τα μέρη της χώρας στη Βαλώνα, όπου επρόκειτο να διεξαχθεί εθνικό συνέδριο."

Μετέβη στο Βουκουρέστι, όπου συναντήθηκε με Αλβανούς, με τους οποίους αποφάσισαν να μεταβούν στην Αυλώνα για την διακήρυξη της ανεξαρτησίας.

- "Η πρώτη μου επίσκεψη στη Βουδαπέστη ήταν στον κόμη Andrassy, ​​όπου συνάντησα τον κόμη Hadik, τον παλιό του φίλο και πρώην υφυπουργό Εξωτερικών, ο οποίος μου είπε ότι το πρόσωπο που θα δω δεν ήταν άλλο από τον Κόμη Berchtold. Συνάντησα τον τελευταίο το ίδιο βράδυ στο σπίτι του κόμη Hadik. Η Εξοχότητά του ενέκρινε τις απόψεις μου για το εθνικό ζήτημα και ανταποκρίθηκε πρόθυμα στο μοναδικό αίτημα που του έκανα, –δηλαδή, να θέσει στη διάθεσή μου ένα πλοίο που θα μου επέτρεπε να φτάσω στο πρώτο αλβανικό λιμάνι πριν από την άφιξη του Σερβικού Στρατού."

Μετέβη στη Βουδαπέστη όπου συναντήθηκε με πολιτικούς αξιωματούχους της Αυστροουγγαρίας με τελευταίο τον 

Berchtold, ο οποίος έδωσε το πράσινο φως για την διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλβανίας. 

Εν ολίγοις η ανεξαρτησία της Αλβανίας δεν θα διακηρύσσονταν  χωρίς την σύμφωνη γνώμη της Αυστροουγγαρίας.

- "Η άφιξή μας προκάλεσε κάποια αναταραχή στην πόλη, την οποία υποδαύλιζε το τουρκικό στοιχείο, μαζί με μια μερίδα του ντόπιου πληθυσμού, που αποτελούνταν κυρίως από Βόσνιους μετανάστες, οι οποίοι διέδωσαν την αναφορά ότι ήμασταν πράκτορες προβοκάτορες... τελικά φτάσαμε στην Αυλώνα. Εδώ η υποδοχή μας ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που ήταν στο Δυρράχιο. Μια ιερή φωτιά πατριωτισμού είχε κυριεύσει την πατρίδα μου, και ο ενθουσιασμός και η χαρά του κοινού μας υποδέχτηκαν παντού."

Πρώτος σταθμός του I. Qemal φτάνοντας στην Αλβανία, ήταν το Δυρράχιο. Στο Δυρράχιο υπήρχε καχυποψία απέναντί του, η οποία υποδαυλίζονταν κυρίως από το τουρκικό και το βοσνιακό στοιχείο. Αυτό συνέβαινε, αν και δεν το αναφέρει ο ίδιος, γιατί το βοσνιακό  στοιχείο που ζούσε κυρίως στο Shijak ήταν φανατικά προσκολλημένο στο Ισλάμ και την Τουρκία παρασύροντας τους Αλβανούς. Στην Αυλώνα αντίθετα έγινε δεκτός με ενθουσιασμό. 

- "...οι εντολές είχαν τηλεγραφηθεί από τον Τούρκο Γενικό Διοικητή στα Ιωάννινα στην τοπική χωροφυλακή να με συλλάβει και να με πάει στο αρχηγείο του... ένα τηλεγράφημα από τον ίδιο Διοικητή στα Ιωάννινα, το οποίο ζητούσε από τις τοπικές αρχές να μας υποδεχθούν με τιμή και να κάνουν ό,τι μπορούσαν για να μας βοηθήσουν στο ταξίδι μας."

Οδεύοντας προς την Αυλώνα ο Τούρκος Γενικός Διοικητής των Ιωαννίνων είχε διατάξει την σύλληψή του Ismail Qemal, αλλά στη συνέχεια διέταξε να μην τον εμποδίσουν στον δρόμο του προς την Αυλώνα και να τον υποδεχθούν με τιμές. 

Γιατί όμως άλλαξε η στάση του Τούρκου Γενικού Διοικητή των Ιωαννίνων απεναντί του ; Τι μεσολάβησε ; Την απάντηση μάς δίνει ένα Οθωμανικό έγγραφο το οποίο ήρθε πρόσφατα στο φως. 

Ο Τούρκος διοικητής ενημέρωσε τον Σουλτάνο για την άφιξη του I. Qemal στην Αυλώνα και τον ρώτησε πώς να ενεργήσει. Ο Σουλτάνος του απάντησε ότι ο I. Qemal έρχεται στην Αυλώνα ώστε να συγκαλέσει συμβούλιο και να κηρύξει την αυτονομία της Αλβανίας, κάτι με το οποίο είναι σύμφωνη η Υψηλή Πύλη. Για την ακρίβεια η Υψηλή Πύλη ήταν σύμφωνη με την πλήρη αυτονομία της Αλβανίας, αλλά όχι με την Ανεξαρτησία. Ο I. Qemal όμως, προφανώς βλέποντας ότι η Τουρκία μετράει τις τελευταίες της μέρες στα Βαλκάνια και αφού είχε πάρει και το πράσινο φως από την Αυστροουγγαρία, κήρυξε ανεξαρτησία.

https://ellinonthemata1.blogspot.com/2022/01/28111912.html?m=1

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: 

1. Η Αλβανία, σε αντίθεση με όσα διαδίδει η Αλβανική προπαγάνδα, είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει στη Βαλκανική συμμαχία (Βουλγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο και Ελλάδα) εναντίον της Τουρκίας στον ΑΒΠ (1912-1913), όμως αρνήθηκε στηρίζοντας την Τουρκία.

2. Η Αλβανική ανεξαρτησία αποφασίστηκε μόνον όταν η Τουρκία άρχισε να χάνει το ένα μέρος μετά το άλλο και πλέον ήταν φανερό ότι αποτελεί παρελθόν στα Βαλκάνια. Έτσι οι Αλβανοί έπρεπε πλέον να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος- μια μικρή Τουρκία για να μην γίνουν μέρος των χριστιανικών κρατών.

3. Η ανεξαρτησία της Αλβανίας έγινε με την σύμφωνη γνώμη της Αυστροουγγαρίας, αφού πρώτα ο I. Qemal πήρε το πράσινο φως από αυτήν. 

4. Ακόμη και η Τουρκία, αν και δεν ήταν σύμφωνη για την ανεξαρτησία της Αλβανίας, ήταν σύμφωνη με την πλήρη αυτονομία της. Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.

ΥΓ1. Η ανεξαρτησία της Αλβανίας ήταν κάτι για το οποίο οι Αλβανοί δεν πολέμησαν ποτέ, ένα δώρο που τους χαρίστηκε από Αυστροούγγρους και Τούρκους!

ΥΓ2. Το 1912 στο Δυρράχιο ζούσαν μεταξύ άλλων Βόσνιοι (κυρίως στο Shijak).Που εξαφανίστηκαν αυτοί οι πληθυσμοί ; Μα φυσικά τους αφομοίωσαν οι Αλβανοί.