Η επιστολή του Μ. Αλεξάνδρου προς τον Δαρείο - απόδειξη της Ελληνικότητας των Μακεδόνων.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΡΟΣ ΔΑΡΕΙΟ

//

ALEXANDER’S LETTER TO DARIUS 

Ένα από τα χιλιάδες στοιχεία της βιβλιογραφίας που μαρτυρούν ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες θεωρούσαν τη Μακεδονία  αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνισμού, είναι η επιστολή του Μ.Αλεξάνδρου προς το Δαρείο. 

Το πιο σημαντικό κομμάτι της επιστολής , βρίσκεται στην αρχή όπου αναφέρει: «στη Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα». Το κλειδί είναι η λεξη «υπόλοιπη» δηλώνοντας ότι η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδας. 

Τέλος , σε κανένα σημείο της επιστολής δεν φαίνεται να διαχωρίζεται η Μακεδονία από την Ελλάδα. Ο ίδιος ο Μ. Αλέξανδρος δηλώνει «ηγεμών των Ελλήνων» και ΟΧΙ ηγεμών Μακεδόνων και Ελλήνων. 

Πηγή : 

Αρριανος «Αλεξάνδρου ανάβασις» 

2-XIV

Παρατίθενται κείμενο στα αρχαία ελληνικά , νέα ελληνικά και αγγλικά. 

——————————————————————-

One of the thousands of literature evidence that the ancient Macedonians considered Macedonia as an integral part of Greece, is Alexander’s letter to Darius.

The most important part of the letter is at the beginning where it states: 'Macedonia and the rest of Greece'. The key is the word ‘rest’ saying that Macedonia is part of Greece.

Finally, at no point in the letter appears to separate  Macedonia from Greece. Alexander himself, is  stated ‘leader of the Greeks’ and NOT leader of ‘Macedonians and Greeks’.

Source:

Arrian ‘Alexander anabasis’

2-XIV

Text is given at ancient greek, modern greek and english 

————————————————————————

Οἱ ὑμέτεροι πρόγονοι ἐλθόντες εἰς Μακεδονίαν καὶ εἰς τὴν ἄλλην Ἑλλάδα κακῶς ἐποίησαν ἡμᾶς οὐδὲν προηδικημένοι· ἐγὼ δὲ τῶν Ἑλλήνων ἡγεμὼν κατασταθεὶς καὶ τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας διέβην ἐς τὴν Ἀσίαν, ὑπαρξάντων ὑμῶν. Καὶ γὰρ Περινθίοις ἐβοηθήσατε, οἳ τὸν ἐμὸν πατέρα ἠδίκουν, καὶ εἰς Θρᾴκην, ἧς ἡμεῖς ἤρχομεν, δύναμιν ἔπεμψεν Ὦχος.

Τοῦ δὲ πατρὸς ἀποθανόντος ὑπὸ τῶν ἐπιβουλευσάντων, οὓς ὑμεῖς συνετάξατε, ὡς αὐτοὶ ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς πρὸς ἅπαντας ἐκομπάσατε, καὶ Ἀρσῆν ἀποκτείναντός σου μετὰ Βαγώου, καὶ τὴν ἀρχὴν κατασχόντος οὐ δικαίως οὐδὲ κατὰ τὸν Περσῶν νόμον, ἀλλὰ ἀδικοῦντος Πέρσας, καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τοὺς Ἕλληνας γράμματα οὐκ ἐπιτήδεια διαπέμποντος, ὅπως πρός με πολεμῶσι, καὶ χρήματα ἀποστέλλοντος πρὸς Λακεδαιμονίους καὶ ἄλλους τινὰς τῶν Ἑλλήνων, καὶ τῶν μὲν ἄλλων πόλεων οὐδεμιᾶς δεχομένης, Λακεδαιμονίων δὲ λαβόντων, καὶ τῶν παρὰ σοῦ πεμφθέντων τοὺς ἐμοὺς φίλους διαφθειράντων καὶ τὴν εἰρήνην, ἣν τοῖς Ἕλλησι κατεσκεύασα, διαλύειν ἐπιχειρούντων, ἐστράτευσα ἐπὶ σὲ ὑπάρξαντος σοῦ τῆς ἔχθρας.

Ἐπεὶ δὲ μάχῃ νενίκηκα πρότερον μὲν τοὺς σοὺς στρατηγοὺς καὶ σατράπας, νῦν δὲ σὲ καὶ τὴν μετὰ σοῦ δύναμιν, καὶ τὴν χώραν ἔχω τῶν θεῶν μοι δόντων, ὅσοι τῶν μετὰ σοῦ παραταξαμένων μὴ ἐν τῇ μάχῃ ἀπέθανον, ἀλλὰ παρ᾽ ἐμὲ κατέφυγον, τούτων ἐπιμέλομαι καὶ οὐκ ἄκοντες παρ᾽ ἐμοί εἰσιν, ἀλλὰ αὐτοὶ ἑκόντες ξυστρατεύονται μετ᾽ ἐμοῦ. Ὡς οὖν ἐμοῦ τῆς Ἀσίας ἁπάσης κυρίου ὄντος ἧκε πρὸς ἐμέ. Εἰ δὲ φοβῇ μὴ ἐλθὼν πάθῃς τι ἐξ ἐμοῦ ἄχαρι, πέμπε τινὰς τῶν φίλων τὰ πιστὰ ληψομένους. Ἐλθὼν δὲ πρός με τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τοὺς παῖδας καὶ εἰ ἄλλο τι θέλεις αἴτει καὶ λάμβανε. Ὅ τι γὰρ ἂν πείθῃς ἐμὲ ἔσται σοι. Καὶ τοῦ λοιποῦ ὅταν πέμπῃς παρ᾽ ἐμὲ, ὡς πρὸς βασιλέα τῆς Ἀσίας πέμπε, μηδὲ [ἃ βούλει] ἐξ ἴσου ἐπίστελλε, ἀλλ᾽ ὡς κυρίῳ ὄντι πάντων τῶν σῶν φράζε εἴ του δέῃ· εἰ δὲ μή, ἐγὼ βουλεύσομαι περὶ σοῦ ὡς ἀδικοῦντος. Εἰ δ' ἀντιλέγεις περὶ τῆς βασιλείας, ὑπομείνας ἔτι ἀγώνισαι περὶ αὐτῆς καὶ μὴ φεῦγε, ὡς ἐγὼ ἐπὶ σὲ πορεύσομαι οὗ ἂν ᾖς.

«Οι πρόγονοί σας, αφού εξεστράτευσαν στη Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα μας έβλαψαν, ενώ δεν είχαν αδικηθεί προηγουμένως· εγώ, επειδή αναδείχτηκα ηγεμών των Ελλήνων και επειδή θέλω να τιμωρηθούν οι Πέρσες, πέρασα στην Ασία, αφού εσείς κάνατε την αρχή. Διότι και τους Περίνθιους βοηθήσατε, που αδικούσαν τον πατέρα μου, και στη Θράκη, την οποία εξουσιάζαμε εμείς, έστειλε δύναμη ο ΄Ωχος· και όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας μου από τους συνωμότες που εσείς υποκινήσατε, όπως οι ίδιοι με επιστολές προς όλους καυχηθήκατε κι όταν εσύ σκότωσες τον Αρσή με τη βοήθεια του Βαγώου και κατέλαβες την εξουσία παράνομα, παραβαίνοντας το νόμο των Περσών, αδικώντας τους Πέρσες και όταν έστειλες εχθρικά γράμματα για μένα στους ΄Ελληνες για να με πολεμήσουν και χρήματα στους Λακεδαιμονίους και σε κάποιους άλλους ΄Ελληνες, που δεν τα δέχτηκε καμιά άλλη πόλη, εκτός από τους Λακεδαιμονίους κι όταν οι απεσταλμένοι σου διέφθειραν τους φίλους μου και την ειρήνη, την οποία εδραίωσα στους ΄Ελληνες, προσπάθησαν να την χαλάσουν, εξεστράτευσα εναντίον σου, γιατί εσύ είχες κάνει την αρχή της έχθρας.

Και εφόσον έχω νικήσει αρχικά τους στρατηγούς και τους σατράπες σου και τώρα εσένα και τις δυνάμεις σου και κατέχω τη χώρα σου, που μου χάρισαν οι θεοί, όσοι απ’ αυτούς που παρατάχθηκαν μαζί σου δεν σκοτώθηκαν στη μάχη, αλλά κατέφυγαν σ’ εμένα, αυτούς τους φροντίζω και είναι μαζί μου όχι χωρίς τη θέλησή τους, αλλά εκούσια συνεκστρατεύουν με το μέρος μου.

Επειδή λοιπόν είμαι κυρίαρχος όλης της Ασίας, έλα με το μέρος μου. Αν όμως φοβάσαι μήπως, αφού έλθεις, πάθεις κάτι άσχημο από μένα, στείλε μερικούς από τους φίλους σου για να πάρουν ένορκες εγγυήσεις. Και αφού έρθεις κοντά μου ζήτησε και θα πάρεις τη μητέρα, τη γυναίκα και τα παιδιά σου και ό,τι άλλο θελήσεις. Θα έχεις ο,τιδήποτε ζητήσεις, αρκεί να με πείσεις. Και στο εξής όταν στέλνεις αγγελιοφόρους σ’ εμένα, να τους στέλνεις στο βασιλιά της Ασίας και μη μου στέλνεις επιστολές σαν ίσος προς ίσον, αλλά να μου απευθύνεσαι ως κύριο όλων των κτήσεών σου. Σε διαφορετική περίπτωση, θα σκεφτώ για σένα ως άδικο. Αν πάλι έχεις διαφορετική γνώμη για τη βασιλεία, μείνε και αγωνίσου γι’ αυτή και μην φεύγεις, διότι θα σε καταδιώξω όπου κι αν πας.»

Αρριανος ΙΙ-14

Your ancestors, having invaded in Macedonia and the rest of Greece, harmed us even though they had not been wronged before; I, because I was the ruler of the Greeks and because I want the Persians to be punished, went to Asia after you made the start. For you also helped the Perinthians, who wronged my father, and in Thrace, which we ruled, Ochos sent forces; and when my father was murdered by the conspirators whom you incited, as you yourselves boasted in letters to all, when you killed Arsis with help of Vagoos and took authority illegally, violating the law of the Persians, injusing the Persians and sending enemy letters for me to the Greeks to fight me and money to the Lacedaemonians and some other Greeks, who were not accepted by any other city except by the Lacedaemonians, and when your envoys perverted my friends and the peace, which I established among the Greeks, they tried to destroy it, I fought against you, for you had made the beginning of enmity.

And since I have first defeated your generals and your sadaps and now you and your forces and I have taken your country, which the gods have given me, those who stood by you and have not been killed in battle, but have resorted to me, and have taken care of them and are with me not without their will, but willingly joined with me.

So because I am the master of all Asia, come on my side. But if you're afraid that after you come, something bad happens to you, send some of your friends to get a jury guarantee. And after you come near me, you'll take your mother, your wife and children and whatever you want. You'll have anything you ask for, as long as you convince me. And from now on, when you send messengers to me, send them to the King of Asia and send me letters not as equal to equal, but address me as the master of all your possessions. Otherwise, I'll think of you as unfair. If you still have a different opinion of the kingdom, you stay and fight for it and don't leave, because I will pursue you wherever you go.

Arrian II - 14