Ο Αλέξανδρος Α' παππούς του Μ.Αλεξάνδρου ομολογεί ότι είναι Έλληνας.

Η ελληνικότητα των Μακεδόνων - 

Αλέξανδρος Α’

// 

The greekness of Macedonians - 

Alexander the 1rst 

————————————————————————

Η μεγαλύτερη απόδειξη της ελληνικότητας των Μακεδόνων μας έρχεται από τον πρόγονο του Μ. Αλεξάνδρου . 

Ο Αλέξανδρος Α’ , ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας κατά τους περσικούς πολέμους. 

Το ελληνικό βασίλειο της Μακεδονίας , όντας υποτελής στους Πέρσες αναγκάστηκε να εκστρατεύσει εναντίον των Ελλήνων. Πριν από τη μάχη των Πλαταιών ( 478 π.Χ.) , ο Αλέξανδρος Α’ ήθελε να ειδοποιήσει τους Έλληνες ότι επίκειται αιφνιδιαστική επίθεση των Περσων κατά τη διάρκεια της νύχτας. Έτσι πήγε κρυφά στο στρατόπεδο των Ελλήνων. 

Εκεί όχι μόνο συνομίλησε με τους Έλληνες στην ίδια γλώσσα ( προφανώς ) αλλά παραδέχθηκε ότι και ο ίδιος κατάγεται από το αρχαίο γένος των Ελλήνων. 

Τέλος , όλη η ομιλία αποτελεί ένα πατριωτικό ύμνο στην Ελλάδα. 

Παρατίθεται η πηγή από τις «Ιστορίες» του Ηροδότου (9.45.2) , σε αρχαία ελληνικά , νέα ελληνικά και αγγλικά.

//

The greatest proof of Macedonians' Greekness is coming from the ancestor of Alexander the Great.

Alexander A was king of Macedonia during the Greco-Persian wars.

The Greek Kingdom of Macedonia, being a vassal to the Persians, was forced to campaign against the Greeks. Before the battle of Platias (478 BC) Alexander A wanted to warn Greeks that a surprise attack by the Persians was imminent during the night. So he snuck into the Greek camp.

Not only he spoke with the Greeks in the same language ( obviously ) but he also acknowledged that he was from the ancient race of the Greeks.

Finally , the whole speech is a patriotic hymn to Greece. 

The source of Herodotus's ‘Stories’ is reported in ancient Greek, new Greek and English

————————————————————————

«Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, παραθήκην ὑμῖν τὰ ἔπεα τάδε τίθεμαι, ἀπόρρητα ποιεύμενος πρὸς μηδένα λέγειν ὑμέας ἄλλον ἢ Παυσανίην, μή με καὶ διαφθείρητε· οὐ γὰρ ἂν ἔλεγον, εἰ μὴ μεγάλως ἐκηδόμην συναπάσης τῆς Ἑλλάδος. [9.45.2] αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον, καὶ ἀντ᾽ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα. λέγω δὲ ὦν ὅτι Μαρδονίῳ τε καὶ τῇ στρατιῇ τὰ σφάγια οὐ δύναται καταθύμια γενέσθαι· πάλαι γὰρ ἂν ἐμάχεσθε. νῦν δέ οἱ δέδοκται τὰ μὲν σφάγια ἐᾶν χαίρειν, ἅμα ἡμέρῃ δὲ διαφαυσκούσῃ συμβολὴν ποιέεσθαι· καταρρώδηκε γὰρ μὴ πλεῦνες συλλεχθῆτε, ὡς ἐγὼ εἰκάζω. πρὸς ταῦτα ἑτοιμάζεσθε. ἢν δὲ ἄρα ὑπερβάληται τὴν συμβολὴν Μαρδόνιος καὶ μὴ ποιῆται, λιπαρέετε μένοντες· ὀλιγέων γάρ σφι ἡμερέων λείπεται σιτία. [9.45.3] ἢν δὲ ὑμῖν ὁ πόλεμος ὅδε κατὰ νόον τελευτήσῃ, μνησθῆναί τινα χρὴ καὶ ἐμεῦ ἐλευθερώσιος πέρι, ὃς Ἑλλήνων εἵνεκα ἔργον οὕτω παράβολον ἔργασμαι ὑπὸ προθυμίης, ἐθέλων ὑμῖν δηλῶσαι τὴν διάνοιαν τὴν Μαρδονίου, ἵνα μὴ ἐπιπέσωσι ὑμῖν [ἐξαίφνης] οἱ βάρβαροι μὴ προσδεκομένοισί κω. εἰμὶ δὲ Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδών. ὁ μὲν ταῦτα εἴπας ἀπήλαυνε ὀπίσω ἐς τὸ στρατόπεδον καὶ τὴν ἑαυτοῦ τάξιν».

«Άνδρες Αθηναίοι, καταθέτω εμπιστευτικά στη φύλαξή σας αυτά τα λόγια, με την παράκληση να μείνουν απόρρητα, μονάχα στον Παυσανία να τα πείτε και σε κανέναν άλλο, για να μη με πάρετε στο λαιμό σας· γιατί δε θα μιλούσα, αν η έγνοια μου για ολόκληρη την Ελλάδα δεν ήταν μεγάλη. [9.45.2] Γιατί κι εγώ στην καταγωγή ανέκαθεν είμαι Έλληνας και δε θα ήθελα να βλέπω την Ελλάδα να χάσει τη λευτεριά της και να σκλαβωθεί. Λέω λοιπόν πως στάθηκε αδύνατο οι θυσίες να δώσουν προγνωστικά που να ευφράνουν την ψυχή του Μαρδονίου και του στρατού του· γιατί, τότε, θα είχατε έρθει στα χέρια εδώ και καιρό. Λοιπόν, τώρα αποφάσισε να κάνει πέρα τις θυσίες και με το χάραμα της μέρας, να δώσει μάχη· γιατί, όπως υποθέτω, τον έζωσε φόβος μήπως μαζευτείτε περισσότεροι. Μ᾽ αυτά τα δεδομένα, αρχίστε τις ετοιμασίες. Και πάλι, αν ο Μαρδόνιος αναβάλει τη σύγκρουση και δεν την επιχειρήσει, κάντε κουράγιο μένοντας στη θέση σας· γιατί τα τρόφιμα που του έμειναν είναι για λίγες μέρες. [9.45.3] Κι αν το τέλος του πολέμου έρθει όπως το θέλει η καρδιά σας, κάποιοι ας φροντίσουν να ξαναδώσουν και σε μένα τη λευτεριά, που για χάρη της Ελλάδας έχω κάνει μια τέτοια αποκοτιά από τη λαχτάρα μου, θέλοντας να σας κάνω φανερές τις προθέσεις του Μαρδονίου, για να μη πέσουν [ξαφνικά] οι βάρβαροι επάνω σας την ώρα που δεν το περιμένατε. Κι είμαι ο Αλέξανδρος ο Μακεδών». Αυτά είπε και γύρισε με τ᾽ άλογό του στο στρατόπεδο και στη θέση του».

“Men of Athenians, I put these words in confidence in your custody, with the request that they be kept secret, only to Pausanias that you tell them to no one else, so that you would not take me in your throat; for I would not speak if my concern for the whole of Greece had not been great. [9.45.2] Because I, too, have always been Greek and I would not like to see Greece lose its freedom and enslaved. I therefore say that it was impossible for the sacrifices to give predictions that would delier the soul of Mardonius and his army; for then you would have come into hands a long time ago. Well, now he's decided to put the sacrifices aside and at the dawn of the day, to fight; because, as I suppose, he was feared that there might be more of you. With this data, begin preparations. Again, if the Mardonius postpones the conflict and does not attempt it, hold courage by staying in your place; for the food he has left is for a few days. [9.45.3] And if the end of the war comes as your heart wishes, let some take care to give me again the freedom, which for the sake of Greece I have made such a detriment of my longing, wanting to make clear to you the intentions of Mardonius', so that [suddenly] the barbarians upon you when you least expected it. And I am Alexander the Macedonians.” That's what he said and returned with his horse to the camp and to his place.”