Εξαλβανισμός μη Αλβανών σε Αλβανία και Γιουγκοσλαβία.

Ο Αλβανός Kaplan Burovic, αλβανολόγος, αναφέρεται στον εξαλβανισμό μη αλβανικών πληθυσμών (Σέρβων, Μαυροβουνίων, Ελλήνων κλπ) ο οποίος έλαβε (και λαμβάνει ακόμα) χώρα στην Αλβανία, καθώς και στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, κατά την τουρκοκρατία, αλλά και μετά την ίδρυση αλβανικού κράτους, ενώ συνεχίζεται και μέχρι τις μέρες μας. 

Ο εξαλβανισμός αυτός όπως μας πληροφορεί, συνέβη (και συμβαίνει) με τους εξής τρόπους: 

1. Επιμειξία Αλβανών με μη Αλβανούς

2. Εξισλαμισμό (πχ εξισλαμισμένοι Σέρβοι εξαλβανίστηκαν γλωσσικά). 

3. Με τη βία.

"Όταν κηρύχθηκε η ανεξαρτησία της Αλβανίας, καθορίστηκαν και τα κρατικά της σύνορα (1913). Από το σύνολο του πληθυσμού εντός αυτών των συνόρων, δεν ήταν περισσότεροι από το 50% οι Αλβανοί. Αν κάποιος ανατρέξει στις σημερινές επίσημες αλβανικές στατιστικές για την εθνική σύνθεση του αλβανικού πληθυσμού, θα διαπιστώσει ότι δεν αναγνωρίζουν περισσότερο από το 3% ενός μη αλβανικού πληθυσμού που ζει στο έδαφος της Αλβανίας. Είναι βέβαιο ότι αυτοί οι αριθμοί δεν είναι καθόλου σωστοί. Τα στατιστικά τους κρύβουν την αλήθεια για το ποσοστό των μη Αλβανών που ζουν εκεί. Οι ίδιοι οι Αλβανοί συμφωνούν ότι τα στατιστικά τους είτε ελαχιστοποιούνται είτε διευρύνονται. Ως παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί το όνομα του Dr Hajredin Hoxha...

Αλβανοί ακραίοι εθνικιστές, συμπεριλαμβανομένου του αναφερόμενου Mark Krasniqi, συμφώνησαν ότι ορισμένες φυλές του Μαυροβουνίου κατάγονται από αλβανικές οικογένειες, αλλά ποτέ δεν ονειρεύτηκαν καν να παραδεχτούν το άλλο μισό της αλήθειας ότι ορισμένες αλβανικές φυλές έχουν την καταγωγή τους από οικογένειες του Μαυροβουνίου, αν και γνωρίζουν ότι η φυλή των Mirdita κατάγεται από τον Σέρβο Miroslav Dimitrijevic, που ονομάζεται Miro Dida. Ολόκληρη η περιοχή της Επισκοπής (ανατολική Αλβανία), ιδιαίτερα η περιοχή της Λούμα, δεν κατοικείται από άλλους ανθρώπους εκτός από εξαλβανισμένους Σέρβους, κάτι που τους έχει εξηγήσει ανοιχτά ο αγαπημένος τους Noel Nalcolm. Αυτός λέει: «Η Μιρντίτα, η μεγαλύτερη φυλή και ίσως η λιγότερο τυπικά αλβανική» (ό.π., σελ.17). Στη σελίδα 157 αναφέρει ότι η περιοχή της Λούμα στη σημερινή Αλβανία κατοικούνταν από ορθόδοξους Σέρβους το 1690. Αν πάτε στη Λούμα, δεν μπορείτε να συναντήσετε ούτε έναν Μουσουλμάνο Σέρβο, και πόσο μάλλον έναν Ορθόδοξο. Έχουν γίνει όλοι μουσουλμάνοι και, μέσω της μουσουλμανικής πίστης, εξαλβανίστηκαν. Η μόνη μαρτυρία του σερβικού παρελθόντος τους είναι τα σερβικά οικογενειακά τους ονόματα, που σώζονται ακόμα εδώ κι εκεί, ο B. Merxhani, που δεν επιδεικνυόταν με μαρξισμό-λενινισμό ή διεθνισμό, όταν μιλούσε για το κοκτέιλ αλβανικού αίματος, είχε πρωτίστως στο μυαλό του τους Αλβανούς από την Αλβανία, μη εξαιρουμένων αυτών από την Τουρκική Αυτοκρατορία και ιδιαίτερα αυτούς από την Ελλάδα, το κράτος των Σκοπίων, τη Σερβία και την Κρνα Γκόρα. Μετά την οριοθέτηση των συνόρων της Αλβανίας, η ποσότητα μη αλβανικού αίματος που έτρεχε στις φλέβες των Αλβανών, όχι μόνο στην Αλβανία αλλά και στη γειτονιά της, αυξανόταν στο έδαφος του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας κάθε χρόνο με την αλβανοποίηση νέων Σέρβων, Μαυροβουνίων, Ελλήνων, Βλάχων και άλλων.

Η αλβανοποίηση Σέρβων, Μαυροβουνίων και Βλάχων είναι γεγονός που δεν μπορεί να αντικρουστεί και να μην γίνει  δεκτή με κανέναν τρόπο. Αντίθετα, μπορεί να επιβεβαιωθεί με διάφορους τρόπους. Αυτή η διαδικασία διήρκεσε όχι μόνο εντός των συνόρων της Αλβανίας αλλά και εκτός αυτής, ιδιαίτερα στη Σερβία (Κόσοβο και Μετόχια), το κράτος των Σκοπίων και την Crna Gora.

Κατά συνέπεια, το ποσοστό του μη αλβανικού πληθυσμού στην Αλβανία μειώθηκε με την πάροδο του χρόνου, αν και απέχει πολύ από αυτό του 3%, ενώ το ποσοστό του αλβανικού πληθυσμού στη Γιουγκοσλαβία αυξήθηκε με την πάροδο του χρόνου. Είναι βέβαιο ότι αυτό επηρεάστηκε επίσης από τον τεράστιο πολλαπλασιασμό των Αλβανών τόσο στην Αλβανία όσο και στη Γιουγκοσλαβία και από τη νέα εισροή Αλβανών από την Αλβανία...

Συνολικά, υπήρχαν περίπου 300.000 Σέρβοι και Μαυροβούνιοι στην Αλβανία το 1990, που ήταν περίπου το 10% του συνολικού πληθυσμού. Ακριβώς το ίδιο ποσοστό Αλβανών ζούσε εκείνη την εποχή στη Γιουγκοσλαβία.

Μετά την αναγνώριση του καθεστώτος ανεξάρτητου κράτους στην Αλβανία, όλες οι εθνικές μειονότητες στην Αλβανία, ειδικά η βλάχικη εθνότητα (που αποτελούσε περισσότερο από το 20% του συνολικού πληθυσμού το 1912!), Έλληνες, Σέρβοι και Μαυροβούνιοι, εκτέθηκαν σε βίαιη αλβανοποίηση. Ακόμη και τα σχολεία που άνοιξαν επί Τουρκοκρατίας έκλεισαν οι αλβανικές αρχές, κατασχέθηκαν τα περιουσιακά τους στοιχεία, ενώ αντί αυτού ιδρύθηκαν σχολεία στην αλβανική γλώσσα. Τα παιδιά της εθνικής μειονότητας δεν επιτρεπόταν να μάθουν ούτε την αλβανική γλώσσα, με αποτέλεσμα να υποβαθμιστούν πνευματικά για να υπηρετήσουν τους Αλβανούς ηγεμόνες ως ταπεινό εργατικό δυναμικό και στη συνέχεια να στοχοποιηθούν για εθνική γενοκτονία, εξαλβανισμό. Μέχρι σήμερα τα μέλη των εθνικών μειονοτήτων στην Αλβανία δεν έχουν ούτε τα αλφαβητάρια στις γλώσσες τους ούτε τα προπαρασκευαστικά σχολεία, όπου τα παιδιά μη Αλβανών θα μπορούσαν να έχουν τη βασική διδασκαλία στα αλβανικά μαζί με τα παιδιά Αλβανών.

Τα μέλη των εθνικών μειονοτήτων δεν επιτρέπεται να διατηρούν τα εθνικά τους επώνυμα, πόσο μάλλον να δηλώνουν ότι είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από Αλβανοί...

Πρέπει να επισημανθεί ότι την ίδια εποχή που οι Σέρβοι και οι Μαυροβούνιοι δεν είχαν αλφαβητάρια στις γλώσσες τους, οι Αλβανοί στη Γιουγκοσλαβία (Σερβία,  κράτος Σκοπίων και Μαυροβούνιο) επιτρεπόταν όχι μόνο να έχουν αλφαβητάρια, αλλά ανέπτυξαν τέτοια εκδοτική δραστηριότητα που υστερούσε ακόμη και αυτή της Αλβανίας. Ενώ τα παιδιά των εθνικών μειονοτήτων δεν είχαν ούτε ένα προπαρασκευαστικό σχολείο στην Αλβανία, η αλβανική εθνική μειονότητα στη Γιουγκοσλαβία είχε το πανεπιστήμιό της όπου εγγράφηκαν 4-5 φορές περισσότεροι φοιτητές από ό,τι στο Πανεπιστήμιο των Τιράνων, το μοναδικό στην Αλβανία. Αξίζει επίσης να τονιστεί ότι μέλη της αλβανικής εθνικής μειονότητας στη Γιουγκοσλαβία δεν σπούδασαν μόνο στο Πανεπιστήμιο της Πρίστινα (στην αλβανική γλώσσα), αλλά και στα πανεπιστήμια των Σκοπίων, Βελιγράδι, Νόβι Σαντ, Ποντγκόριτσα, Σεράγεβο, Ζάγκρεμπ, Σπλιτ και της Λιουμπλιάνα και ακόμη και εκτός των συνόρων της Γιουγκοσλαβίας, με τη βοήθεια υποτροφιών που κατανέμουν οι γιουγκοσλαβικές αρχές. Ταυτόχρονα, οι φοιτητές της Αλβανίας μπορούσαν να σπουδάσουν μόνο στο Πανεπιστήμιο των Τιράνων, γιατί δεν τους επιτρεπόταν ούτε η ιατρική περίθαλψη εκτός Αλβανίας, πόσο μάλλον να συνεχίσουν την περαιτέρω εκπαίδευση με δικά τους χρήματα, ενώ οι κρατικές υποτροφίες δεν έπρεπε καν να αναφέρονται εδώ. Είναι αυτονόητο ότι ορισμένα σπάνια πουλιά είχαν προνόμια από αυτή την άποψη, όπως τα παιδιά της άρχουσας ελίτ του Ενβέρ Χότζα.

Όταν ακόμη και οι Αλβανοί κακοποιήθηκαν στην Αλβανία, μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί πώς αντιμετωπίζονταν τα μέλη των εθνικών μειονοτήτων στις καθημερινές πιέσεις κάθε είδους που στόχευαν στον εξαλβανισμό ή στο να τους κάνουν να δηλώσουν Αλβανοί ή ακόμα και να αρνηθούν αληθινά και ανοιχτά την μη αλβανική καταγωγή τους. Ήταν φυσικό ότι μετά από μια τέτοια τερατώδη μεταχείριση ο αριθμός των πολιτών των εθνικών μειονοτήτων και το ποσοστό τους μειώθηκε σημαντικά στην Αλβανία, αν και ποτέ δεν έπεσε στο 3% όπως υποστήριξαν οι αλβανικές αρχές και ακόμη λιγότερο σε αυτό που υποστήριξε ο Mark Krasniqi.

Αλβανοποίηση Σέρβων και Μαυροβουνίων δεν επιβλήθηκε μόνο στο έδαφος της Αλβανίας. Εφαρμόστηκε και στη Γιουγκοσλαβία. Δεν συνέβη μόνο κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, αλλά συνεχίστηκε ακόμη και μετά την απελευθέρωση των εδαφών αυτών και τη δημιουργία του γιουγκοσλαβικού κράτους...

Αυτοί οι Αλβανοί ισχυρίζονται ότι όλοι οι Ερζεγοβίνιοι και οι Βόσνιοι είναι Αλβανοί στην εθνικότητα. Οι ισχυρισμοί τους προχωρούν ακόμη πιο πέρα ​​από αυτό. Οι Αλβανοί εξτρεμιστές συνθέτουν ότι όλοι οι Μουσουλμάνοι των Βαλκανίων είναι Αλβανοί και ότι οι Τούρκοι προφανώς μόνο αυτούς έχουν εξισλαμίσει. Ότι η πλειοψηφία των Μουσουλμάνων στα Βαλκάνια είναι σλαβικής καταγωγής δηλ. οι σλαβικές εθνότητες - Βόσνιοι, Ερζεγοβίνοι, Σέρβοι, Μαυροβούνιοι και Βούλγαροι - είναι αυτό που αρνούνται να ακούσουν.

Ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλος αριθμός εξαλβανισμένων Σέρβων και Μαυροβουνίων ζει στην Αλβανία, ο αριθμός των αλβανοποιημένων Σέρβων και Μαυροβουνίων στη Σερβία (Κόσοβο και Μετόχια) είναι ακόμη μεγαλύτερος. Είναι πολύ εύκολο να αποδείξει κανείς πέρα ​​από κάθε αμφιβολία από τα οικογενειακά τους ονόματα και τεκμηριώνει την μη αλβανική, καθαρά σερβική ή μαυροβούνια εθνοτική τους καταγωγή.

Ζούμε κάτω από την επιθετικότητα του ακραίου αλβανικού εθνικισμού, σωβινισμού και ρατσισμού που μια για πάντα - πρέπει να ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ!"

Πηγή: Kaplan Burovic "Who are Albanians - Studies into the origin of Albanians"