Η Πελασγική θεωρία ως όχημα προσεταιρισμού των Αλβανών από τους Έλληνες.

Σε πολλά έργα ή άρθρα Ελλήνων του 19ου αιώνα και αρχών 20ου, παρατηρούμε ότι οι Έλληνες εκείνης της εποχής είναι οι κατ' εξοχήν υποστηρικτές των αναπόδεικτων και ατεκμηρίωτων θεωριών της:

1. Πελασγικής και Ιλλυρικής καταγωγής των Αλβανών και κατ' επέκταση της αυτοχθονίας τους στα εδάφη που κατοικούν. 

2. Συγγένειας Αλβανών και Ελλήνων, γιατί σύμφωνα με την θεωρία τους οι Αλβανοί είναι απόγονοι των Ιλλυριών, ενώ οι Ιλλυριοί και οι Έλληνες απόγονοι των Πελασγών και άρα Αλβανοί και Έλληνες είναι Πελασγοί και κατά συνέπεια ομόφυλοι. 

3. Αλβανικής καταγωγής των Αρβανιτών, οι οποίοι όμως ως Αλβανοί Πελασγοί είναι ομόφυλοι των Πελασγών Ελλήνων.

Το 1899 μάλιστα ιδρύεται στην Αθήνα ο "Ελληνοαλβανικός Εθνικός Σύνδεσμος" μετά από πρωτοβουλία που ανέλαβε ο Στρατηγός Ι. Σέχου Μπότσαρης μεταξύ των “Ελληνοαλβανών" της Ελλάδας, οι οποίοι απηύθυναν σχετική προκήρυξη προς τους Αλβανούς, λαμβάνοντας υπόψη, όπως ανέφεραν, τα συμφέροντα της "ιδιαίτερής τους πατρίδας", εννοώντας την Αλβανία.

Όλα τα παραπάνω, τα οποία είναι αλήθεια ότι έλεγαν και έγραφαν οι Έλληνες κυρίως του β μισού 19ου και αρχών 20ου αιώνων, χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον από την αλβανική προπαγάνδα. 

Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: 

Εννοούσαν κατά λέξη όσα έγραφαν ή μήπως τα γραφόμενά τους ήταν προσχηματικά? Μήπως τα γραφόμενά τους υπαγόρευε μια πολιτική που σκοπό είχε να εξυπηρετήσει τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα στην προκειμένη φάση? 

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει να δούμε τι συνέβαινε την συγκεκριμένη περίοδο στις σχέσεις των βαλκανικών λαών με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι ο "μεγάλος ασθενής". Είναι προφανές πλέον ότι αργά ή γρήγορα θα χάσει τις κτήσεις της στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα τα βαλκανικά κράτη να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο για τον καθορισμό των σφαιρών επιρροής στα ευρωπαικά εδάφη της αυτοκρατορίας.

Ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα, όλο και περισσότεροι κύκλοι διανόησης στην Ελλάδα (αλλά και στην Αλβανία βλ. Μήτκος και υπόμνημα Αλβανών στον Benjamin Disraeli στις 13/06/1878) ενστερνίζονται την άποψη ότι Έλληνες και Αλβανοί αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της επέκτασης των Σλάβων στα εδάφη τους, των Βουλγάρων οι Έλληνες και των Σέρβων και Μαυροβουνίων οι Αλβανοί. Έτσι πρέπει να συνεργαστούν και να συστήσουν Ομοσπονδιακό δυαδικό κράτος στα πρότυπα της Αυστροουγγαρίας, παρά το γεγονός ότι δεν συμφωνούν ως προς τον καθορισμό των συνόρων. Με αυτόν τον τρόπο μάλιστα οι Έλληνες θα μπορούσαν να αποστερήσουν από τους Τούρκους τον πιο αξιόμαχο σύμμαχό τους, τους Αλβανούς σε έναν επικείμενο πόλεμο.

Στα πλαίσια αυτά λοιπόν δημοσιεύονται άρθρα, έργα κλπ έτσι ώστε να προπαγανδίσουν τις θέσεις τους στο ελληνικό και αλβανικό κοινό και να καταστεί η ελληνοαλβανική προσέγγιση, επίσημη πολιτική του Ελληνικού κράτους, κάτι το οποίο οδήγησε στην ελληνοαλβανική συμφωνία του 1907 

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=425904712966707&id=106595984897583

Μπροστάρηδες σε αυτήν την πολιτική είναι οι Αρβανίτες ως ομόγλωσσοι των Αλβανών, οι οποίοι συνειδητά και για λόγους εθνικού συμφέροντος επιτελούν αυτό το έργο. Έτσι δεν διστάζουν ακόμη και να αυτοαποκαλούνται Αλβανοί ή Ελληνοαλβανοί. 

Συνεπώς γίνεται κατανοητό ότι όλα αυτά ήταν προσχηματικά με σκοπό να δελεάσουν τους Αλβανούς. (πρώτη φωτογραφία)

Ότι τα παραπάνω ήταν προσχηματικά εκ μέρους των Ελλήνων με σκοπό την προσέγγιση των Αλβανών αναφέρει και ο ιστορικός Λ. Μπαλτσιώτης, ο οποίος γράφει: 

"Οι διάφορες καταγωγικές, φυλετικές και γλωσσικές θεωρίες της κοινής πελασγικής και ιλλυρικής καταγωγής με τις οποίες παραλλαγές τους και της κοινής γλώσσας Ελλήνων και Αλβανών αναπτύχθηκαν ή εξελίχθηκαν στο πλαίσιο της Μεγάλης Ιδέας και του προσεταιρισμού των αλβανόφωνων πληθυσμών εκτός συνόρων..." (δεύτερη φωτογραφία)

Ο Λ. Μπαλτσιώτης μάλιστα κάθε άλλο παρά εθνικιστής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, καθώς κατά καιρούς έχει εκφράσει φιλοτουρκικές, φιλοαλβανικές και φιλοσκοπιανές θέσεις και συνεπώς η τοποθέτησή του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.